Lulja Ime Jesemine 
.
Mbolla një lule Jesemine ,
e mbolla në lulishten time ,
U rrit lulja e mbushi vazon plotë ,
Aqsa dhe në vazo më nuk rrinte dotë ..
Nga aroma që lule Jesemini filloj të lëshonte ,
Shumë njerëz kur kalonin rrugës kjo aromë i ndalonte ,
Ishte lule mrekulli ,
Ngjyrë bukur plot freski..
Por erdhi një ditë ,
Kjo lule me aromë shpejt u rritë ,
Na futi në mendime
se c’drejtim do të mirte kjo e bukur Jesemine ..
Vinin dhe iknin pranë avllisë shumë të rinj ,
Nuhatnin aromë si magji ,
Të preknin dëshironin këtë lule mrekulli ,
Dhe e vështronin me habi
i dukej lulja si melodi .
Por njëri nga këto të rinj
na doli më i shpejtë ,
Lulen ëmbël e përkëdheli ,
Nga përkëdhelia e tij
Lulja e mahnitur ngeli.
Ky djalosh bukurosh ,
Nuk largohej më nga ai oborr i bukur ,
Sepse lule Jesemini shumë e kishte joshur ,
Sa herë ai aty kalonte
hapin do e ndalonte ..
Lulja e vogël e lulishtes time ,
Na u rrit u bë madhore ,
Rrotull saj na vjen ky djalë ,
Dhe e hutoi me ca fjalë ,
Me fjalë të bukura dashurie
Aq sa u mahnit lulja Jesemine ..
Erdhi dita e dëshiruar ,
Djali dhe lulja ime
që e rrita sa një thërrime
shumë shpejt u dashuruan ,
E shijuan dashurinë ,
Tani jetojnë bashkë të lumtur dhe të trashëguar .
Kjo është e bukura lule Jesemine ,
që e mbolla dhe i fala gjithë dashurinë time ,
Lulebukura plot freski e mahniti një mëhallë ,
Kjo bukuri dhe aromë e rrallë
e tërhoqi atë xhevahir djalë ,
Që u bë fati dhe rrisku i sajë …
