BRENGË
Me sytë e mi shoh botën pērmbysur,
Shoh jetën të shkatërruar, të vrarë,
Shoh fatin mjeran, gur të rrokullisur
Dhe sahanlëpirësin pusht- pushtetar.
Shoh zemrën e brishtë ,keqas zhgënjyer,
Të virgjërën përdhunisht zhvirgjëruar,
Shoh të vërtetën nga gënjeshtra thyer
Edhe të ndershmen çnjerëzisht çnderuar !
Shoh Lirinë me zinxhirë të lidhur
Dhe artin që heq shpirt, i nëpērkëmbur !
Binjaken varfëri me mua lindur,
Trurin tim të mpirë , përdhe të shembur !
Në pellgun e brengës dergjem i mekur,
Një fije shprese a kam për ta gjetur ?!
H. Mehmetaj ( Nga vëllimi poetik ” As dielli s’më përshëndet “)
