Dhe do të rendësh ende mbi shpresën tënde !
..Dhe do të rendësh përjetsishtë mbi degë të njoma,
Mbi bistakët e pemëve që mbolle gjith jetën tënde,
Si dishepull predikove mirësinë endur mbi shkronja,
Si dor e Zotit preke plag të thella zemre !
Do të jesh krahë shqiponje në kreshta të thepisura malesh ..
Duke baritur muzën, fantazinë përtej ç’do imagjinate,
Do jesh aty në barin e fushave, ku uji lodron oazesh,
Duke flladitur shpirtrat e miqëve me aromën e penës tate !
Mes zemrash të bardha, do jesh si këngët Mujit,
Atje ku pena jote do të jetë më e rëndë se ç’do shkëmb e gurë,
Do të gurgulloshë zabeleve duke kërkuar pikën e ujit ..
Për buzën e çdo Shqiptari, që thahet për lirinë e të shënjtit flamurë !
Do të jeshë në vallen e burrave me fustanellën famëmadhe
Andej nga kreshikët do të vallzosh me lahutën e malsisë,
Mbi Gramoz ,
do të jeshë legjendë e sofrës Çame ..
Qiellit,
ëngjëll i përjetshëm, i pavdeksisë !
Rugëve ku shkel këmba jote,
do të mbijnë vargje e këngë Shqiptarie,
Do të ngrihen si feniksi
vajzat Suliote ..
Duke të qëndisur mbi gjurmë
shami dhëndërie !
Do të jesh kudo në tokën e të parëve,
Do udhëtosh me penë tutje Dardanis,
Do të ngrihesh si Olimp mbi tufën e ‘zagarëve’..
Duke shkëlqyer si yll i artë i përjetësis !
Do të derdhin mbi ty psherëtima të heshtura djallëzie ..
Si mjaullima macesh me klithma tmerri e frike,
Do të rendin si djajë sy -zgurdulluar prej xhelozie ..
Për të aritur penën e tënde, me bekim perëndie !
Do të udhëtosh në vargje miqsh të odës tënde ..
Udhëve të baltosura të vendit tënd të tradhëtuar,
Do të hyshë pa trokitur në tik-take-t e ç’do zemre ..
Si korifej i kësaj toke të lashtë, me shpirt të madhëruar !
Përqafim vëllazërorë për ty mik i parë dhe i shtrenjtë i odës time shpirtërore dhe poetike, Vullnet Mato !
Me respekt të lartë !
@ Tomi Buzi.
