————
Dikur ulur,rrethuar pranë oxhakut
me dru lisi në oxhak,zjarri kërciste
pranë një sofre druri të rrumbullakët
muhabeti dhe kënga,jehonte,buçiste.
Ashtu ulur mbi qilim lecke,poste a rrogoz
ulur pranë sofrës shtruar bënim muhabet
shikonim njëri tjetrin,kur fliste në sy
sa shumë në atë kohë,muhabeti kishte lezet!
Dhe shishja e mbushur me raki kumbulle
vezë të zjera,djathë,speca,domate turshi
shkonte muhabeti deri në orët shumë të vona
jehonte kënga dhe vallja,ishte një mrekulli.
Ikën ato kohë,më ato nuk kthehen,nuk vinë
dashurinë,dhëmbshurinë ne po e humbasim
cmira dhe urretja ne na ka”mbërthyer”
njëri,tjetrin në këtë kohë,ne po e vrasim.
