E dua natyrën e bukur
aromën ta ndiej unë në të .
Një baladë që notat s’ndryshon
E dua gëzimin e ditës ,
kur dielli shtrihet si pasqyrë .
Lëndinat e mbushura me lule
ku shpirti këtu s’lodhet kurrë .
I dua unë brigjet e larta
dhe gjirin e thellë në horizont.
Misterin që mban në gjelbërim
na bën këmbëkryq ne të rrimë .
I dua dhe tingujt e zogjve
që këngën fillojnë çdo mëngjes .
Ma bëjnë ditën edhe më të bukur ,
sa çdo ditë me endje i pres !
