“Efekti i piramidës”: Vështrime nga eksperimentet mbi strukturat piramidale
Përgatiti Olta Alimuci
Në vitet 1950, një vizitor francez i quajtur Bovi vëzhgoi kafshë të vogla në koshat e plehrave të Piramidës së Madhe që kishin hyrë pa dashje dhe ishin zhdukur. Trupat e tyre dukeshin të pazakontë, duke mos treguar asnjë erë apo shenja kalbjeje. I intriguar, Bovi inspektoi mbetjet dhe zbuloi se ato ishin dehidratuar dhe mumifikuar, pavarësisht nga lagështia e dhomës.
Duke supozuar se forma e piramidës ishte vendimtare, ai ndërtoi një model të Piramidës së Madhe me një anë bazë prej 90 centimetra, të orientuar pikërisht në veri. Brenda, në një të tretën e lartësisë, ai vendosi një mace të vdekur së fundmi. Ditë më vonë, macja u mumifikua, pa prishje të dukshme. Kjo nxiti studime të shumta në atë që nganjëherë quhet “efekti piramidale”.
Hulumtimet e mëvonshme mbi “efektin piramidale” kanë dhënë rezultate jokonsistente. Pretendimet për “zbulime të bujshme” janë bërë dhe më vonë janë hedhur poshtë. Efektet e supozuara përfshijnë përfitime për farat e bimëve, shtypjen e aktivitetit mikrobik, reduktimin e viskozitetit të vajit dhe madje edhe ndryshimet në kohë. Ndërsa disa pretendime kufizohen me fantazinë ose trillimin, të tjerët meritojnë vëmendje. Një kufizim i rëndësishëm i këtyre studimeve është devijimi i tyre nga protokollet standarde të kërkimit shkencor, të cilat sigurojnë integritet eksperimental dhe analizë të saktë të rezultateve.
Studimet më rigoroze sugjerojnë se forma e piramidës me të vërtetë ndikon në proceset biologjike, kimike dhe fizike, një fenomen që nuk llogaritet nga fizika bashkëkohore. Efektet më të theksuara ndodhin në pikat kryesore gjeometrike: qendra e bazës, qendra e piramidës dhe kulmi. Modelet me prirje të skajeve që përputhen me Piramidën e Madhe dhe orientimin e saktë kardinal tregojnë efektet më të mëdha, duke çuar në hipotezën se forma e piramidës mund të ndërveprojë me vetë hapësirën-kohën.
Një aspekt thelbësor për t’u marrë parasysh është se vetëm forma e piramidës (sipas përkufizimeve gjeometrike) prodhon efektin e dëshiruar, jo kone ose struktura të tjera.
Rreshtimi i saktë i Piramidës së Madhe me pikat kardinal nënvizon rëndësinë e këtij orientimi për ndërtuesit e saj. Ky rreshtim nuk është thjesht për adhurimin e Diellit, i cili lind nga lindja vetëm në ekuinokset, në kundërshtim me interpretimet e disa egjiptologëve. Duhet të ketë një arsye praktike pas saj.
Provat sugjerojnë se i ashtuquajturi “efekti piramidale” është dukshëm më i fortë kur një piramidë, qoftë një monument aktual apo një model eksperimental, është në linjë me pikat kryesore. Ky efekt intensifikohet gjatë lindjes së diellit dhe perëndimit të diellit në solstices. Megjithëse këto gjetje presin verifikimin përfundimtar, korrelacioni i dukshëm i jep një rëndësi praktike orientimit të saktë të Piramidës së Madhe.
Ndikimi i saktë në organizmat e gjallë dhe objektet dhe fushat e pajetë mbetet kryesisht i panjohur. Për më tepër, ai nuk përputhet me kornizat tona të njohura të ndërveprimit në disa aspekte. Megjithatë, kjo nuk pengon hetimin e modeleve të tij, të cilat përfundimisht do të ndihmojnë në konstatimin e natyrës së këtij ndikimi.
Duke lënë mënjanë “ekzotika” të tilla dhe duke marrë parasysh vetëm shfrytëzimin e energjisë sizmike të Tokës në Piramidën e Madhe, referenca ndaj koordinatave gjeografike mund të ketë një arsyetim praktik. Dridhjet e kores së Tokës, të ndikuar nga tërheqja gravitacionale e trupave qiellorë, dhe dridhjet sizmike të zbuluara dhe të intensifikuara nga piramida, varen dukshëm nga pozicionet e këtyre trupave qiellorë. Për më tepër, rrotullimi i Tokës rreth boshtit të saj sjell një anizotropi të pritshme (jo uniformitet në drejtime të ndryshme) në luhatjet e kores së saj. Kjo anizotropi është e lidhur në thelb me boshtin e rrotullimit të planetit, duke u përafruar me drejtimet gjeografike kryesore të veriut dhe jugut.
Për ndërtuesit e Piramidës së Madhe, arritja e efikasitetit maksimal në shfrytëzimin e energjisë sizmike ose “efektit piramidale” kërkonte shtrirjen e saktë të ndërtesës së tyre. Ky saktësi nuk u kërkua për qëllime fetare, por për qëllime praktike.
Kryerja e eksperimenteve direkt brenda piramidave egjiptiane është jashtëzakonisht sfiduese – kërkimi zyrtar është rreptësisht i ndaluar dhe hapësira për iniciativat amatore “nëntokësore” është shumë e kufizuar nga nevoja për fshehtësi. Deri më sot, janë kryer vetëm eksperimente paraprake, kryesisht për të përcaktuar nëse ekziston një subjekt i zbatueshëm për kërkime, megjithatë këto përpjekje fillestare kanë dhënë rezultate premtuese.
Eksperimentet janë ende në fillimet e tyre, me plane për të testuar një sërë efektesh të supozuara. Koha do të zbulojë se cilat efekte janë të vërtetuara dhe çfarë zbulimesh të reja dalin. Kërkimi për të zbuluar misteret e piramidave të lashta po shtyn kufijtë e njohurive shkencore bashkëkohore, gjë që është intriguese. Kjo nuk është e habitshme nëse merret parasysh hipoteza se piramidat u ndërtuan nga një qytetërim që jo vetëm kishte teknologji të avancuar, por edhe një kuptim më të thellë të ligjeve universale.
Studiuesit kanë vërejtur se pavarësisht ngjashmërive të habitshme midis piramidave më të sofistikuara teknologjikisht, ekzistojnë dallime domethënëse, veçanërisht në strukturat e tyre të brendshme. Nuk ka dy struktura të brendshme identike, me ndryshime në vendndodhjen e dhomës, dimensionet dhe këndet e faqeve të tyre. Megjithatë, ka një uniformitet të papritur në madhësinë e të ashtuquajturave korridore dhe kalime – ato janë identike në të gjitha piramidat. Këto korridore dhe kalime, megjithëse nuk janë të përshtatshme për lëvizjen e njerëzve, janë krijuar me saktësi të jashtëzakonshme, duke sugjeruar se mund të kenë funksionuar si përcjellës valësh, të ngjashëm me ato në sistemet e antenave.
Ky vëzhgim mbështet teorinë se piramidat mund të kenë funksionuar si antena, ndoshta për marrjen e sinjaleve të një natyre të panjohur nga thellësitë e hapësirës.
Por antenat moderne mund të punojnë jo vetëm për të marrë sinjale, por edhe për t’i emetuar ato. Kjo do të thotë, piramidat mund të jenë jo vetëm antena, por edhe emetues – pajisje që nuk marrin sinjale nga hapësira e thellë, por përkundrazi, dërgojnë informacion ose energji në një planet tjetër. Dhe ky version është mjaft në përputhje me faktin se në të njëjtën kohë piramida e nxjerr këtë energji nga zorrët e Tokës.
Sido që të jetë, piramidat më të mëdha të lashta të Egjiptit (dhe ndoshta edhe Meksikës dhe Kinës) mund të mos jenë fare struktura kulti-fetare ose varre, por pajisje teknike.
Në vend të përfundimeve
Analiza e disa aspekteve teknike të piramidave të lashta sugjeron se ato nuk janë tregues i një shoqërie primitive nga fillimi i qytetërimeve të njohura, por më tepër i teknologjive shumë të avancuara, disa prej të cilave mund të tejkalojnë edhe aftësitë e sotme. Fatkeqësisht, historianët nuk e kanë pranuar një qytetërim kaq të përparuar në të kaluarën e Tokës, shpesh duke anashkaluar provat që janë të dukshme për teknologët dhe duke u kufizuar në teoritë spekulative.
Paraardhësit tanë nuk kishin dyshime për ekzistencën e një qytetërimi jashtëzakonisht të përparuar në Tokë në lashtësi, duke iu referuar anëtarëve të tij si “zota” që jetonin mes njerëzve. Ata lanë pas një mori informacionesh për atë epokë në legjenda dhe tradita, të cilat historianët bashkëkohorë i kanë hedhur poshtë kryesisht si mite dhe fantazi të thjeshta.
Megjithatë, faktet e prekshme nuk mbështesin gjithnjë e më shumë narrativën historike konvencionale të mësuar në shkolla, por vërtetësinë e legjendave dhe traditave të lashta. Nëse është kështu, atëherë historia e qytetërimit njerëzor është shumë e ndryshme nga versioni i paraqitur në tekstet arsimore.
Dikush mund të zgjedhë të anashkalojë të dukshmen, ose në mënyrë alternative, të përballet me faktet “të papërshtatshme” të shpërfillura nga historianët dhe arkeologët dhe të përpiqet të rindërtojë një histori shumë të ndryshme, “alternative” të njerëzimit që ndoshta përputhet më afër me realitetin.
