I pashë turistët.
Zbritën tek porta e kalasë,
mes vapës në shkallinat e amfiteatrit antik,
atje ku luftohej dikur.
Në vëndin nga vinin ata,
atëherë nuk kish asnjë burrë.
S’ e di nëse duhet të kem turp apo të krenohem,
por gjithsesi,
me korin e durresakëve të mi do të bashkohem
dhe do të thërras: Rrofsh Durrës!
Do të vazhdoj të shijoj peshkun tek Liali në Currila,
Të pi raki me qofte, ndanë Portit, te klubi i Kabilit,
Kafenë me shokët e fëmijërisë tek Kajzeri nga Vila,
Tek Dyqani i Luleve të dëgjojë barcaletat e Fadilit
E të jetojë akoma kohën mes urrejtjes dhe idilit,
Duke thirrur: Rrofsh, Durrës!
Torra veneciane
sonte tregon histori me të njejtën hënë.
Histori e largët me polake…
Këtu e takova atë turisten flokëverdhë lozonjare,
pikërisht,
dhe këtu këmbyem atë, puthjen e gjatë shqiptare.
E ndërsa më thoshte me zë të ulët:
“Pushimet mbaruan, po kthehem”,
Shallin e najlonit më la në dorë…
Sa trishtim të mbetesh me një shall në vetmi!
Një shall, përkthyer në njëzet vjet qeli.
E prapë të vazhdosh të thërrasësh: Rrofsh, Durrës!
Dua të kthehem përsëri tek Sefer Efendiu,
Të shoh shtëpitë si kuti shkrepsesh,
Që humbin nën hijen e shumëkatsheve.
Të kujtojë oborret, portat e hapura,
muret me gastare
Dacët pehlivan mbi ta, që jepnin shfaqje pa pare.
Lulet e shegës, jaseminët, karafilat ngjyrë gjaku
“Mirmëngjeset” dhe “Si u gdhitë” të lira fare
Në fund nënën me fshesë tek pragu…
Dhe prapë të thërras si durrësaku: Rrofsh, Durrës!
Dhe do të shkojë, do Zoti, një ditë atje,
Të shpie në Poloni perëndimet e tua tërë zjarr.
Aromën e molusqeve të Kallmit
Edhe atë do ta shpie në Varshavë.
Me vete tërë betimet e rinisë do të marr.
Dhe lakuriqësinë e saj,
që akoma më rrëshket nëpër damarë.
Bashkë me shallin, natyrisht,
Bashkë me njëzet vjet qeli.
Dhe do të uroj nga larg përsëri: Rrofsh, Durrës!
E ndërsa grupi i turistëve largohet,
Dy gjimnazistë në galeri, te kisha e Shën Stefanit,
Këmbejnë ndoshta puthjen e parë…
Ç’ puthje e gjatë!?… Janë shqiptarë…
Sa shpresoj që historia të mos përsëritet!
Por as mos u harroftë,
Tragjedi apo komedi qoftë
Dhe vazhdoj të përsëris me zemër: Rrofsh, Durrës!
*Ia kushtoj maturanteve të shkollës Gjergj Kastrioti
në zemër të qytetit. Kanë nevojë të njohin histori
të tilla e prapë ta duan qytetin e tyre.
