Ti poezi
si orë,si zanë,
në pyllin me vargje më fton,
shpejt të miqësohem,
drejt botës magjike më drejton.
Ti poezi,
e lashtë sa bota,
ngjizur në pyje legjendare,
epike,lirike
bukur kënduar,
nga Eoda lajkatare.
Mnemosina
në Olimp të brumosi,
Kaliopën,Euterpën,Eratën,
me vargje i pajisi,
Apolloni rrugën udhëhoqi,
uji i burimit të Kastolisë,
me bukuri i stolisi.
Ti poezi,
dalë nga vetëdija hyjnore,
rrjedh si uji i burimit,
ndjenjat i shpreh prore.
Ti poezi,
gjumin me ëndrra
ma nanurit,
me burimin tënd magjik,
shpirtin ma flladit.
