Sot sjellim për lexuesit vargjet e poetit kuksian Lulzim Hajdari në italisht.
Lulzim Hajdari ka lindur me 05 prill të vitit1972 në Shtiqën (Kukës – Albania), mbaroi tetë – vjeçaren dhe shkollën e mesme. Me pas ai kreu studimet e larta për Drejtësi. Që në bankat e shkollës, Lulzim Hajdari
filloi të shkruante prova dhe poezi duke i botuar në revista të ndryshme. Ai ka është vlerësuar me disa çmime letrare brenda vendit si dhe çertifikata të ndryshme vlerësimi. Lulzim Hajdari është Sekretar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë në Kukës.
Po ju paraqesim librat që ka botuar:
- Vajza që trazoi jetën time (Novelë)
- Dëshmia e hënës (Novelë)
- Sytë mashtrues (Novelë)
- Rikthim në jetë (Roman)
- Lisjani (Roman)
- Në letrën e fundit (Poezi)
- Djali me yll dhe vajza me hënë (Përrallë)
- Zogu që sfidoi merimangën gjigande (Përrallë)
Së shpejti në botim e sipër është novela:
“Ditari i një gruaje”.
ËNDËRR ZHVESHUR ERDHI VJESHTA
Ëndërr zhveshur erdhi vjeshta
Vesa preku shpirtin tim,
Dritën e hënës e mori agu
Rrezja e diellit ra n’perëndim.
Bulza uji mbushur degët
Sikur loti në harrim,
Po lag gjethen e këputur
Që ra sipër unit tim.
Fati i thyer gjatë degdisi
Nëpër brigjet e pafund,
Thinjur, rrudhur, sa u mplaka
Rob i lodhur pa u ndal kund.
ËNDËRR THEKUR NGA HARRESA
Gëlon pritja ditë e netë
mos ylberi në shpërthim,
me shtatë ngjyra lehtë e lehtë
I jep ngjyrë shpirtit tim.
Mbet’ sipari i rënduar
dhe aktorër ngurtësuar,
lidhur gjuha, dhimbja nyje
mbeti skena natë pa yje.
Zë i mekur zënë në grykë
mbet’ aktori si statuj,
Prush i kohës n’përvëlim
përroi i shpirtit mbet pa ujë.
Ëndërr thekur nga harresa
gjumi mori udhë pa kthim
U palos dhimbja në shtresa
Në sirtar të arkivit im.
HIPOKRIZIA E FJALËS “KRENARI”
I ndarë në pesë – gjashtë copa jam
I pushtum një jetë të tanë,
E kur lexoj e dëgjoj fjalën “Krenari”
Me plotë goj më duket hipokrizi…
Ne vërtetë s’tentuam të pushtojmë
Nuk jemi barbarë as egoistë,
Por një jetë jemi dhunuar, përdhunuar
E ku ta ve këtë fjalë jo se di…
S’di çfarë t’i them nipit kur më pyet
Pse jemi kaq pak, kaq vend i vogël?
Ç’ti them për gadishullin Ilirjan
Se do më quaj dështak e i dobët.
Tmerrohem kur lexoj e dëgjoj vargje
Të mbushura me lajka e himne pambarim
Për trimëri e beteja t’fitume
E vendi im i tkurrur gati n’finish.
DËSHIRAT KUNDRONIN SHARMIN TËND!
Mbi shpatulla më rëndonin ëndërrat
Që prisnin të t’shikonin rastësishëm,
Jo nën dritën e hënës e yjeve të zjarrta
Por në natën më të errët, nën re,
Se sytë ëndërrues shikojnë përmes saj!
Mbi gjoks shkrifëtinin sikletshëm ëndjet
E dëshirat kundronin sharmin tënd,
Preknin siluetën tënde të përkryer
Puthnin etshëm imazhin e bukur
E unë zhytesha shpirtërishtë në ty!
JE YLLI I PASHUAR I ÇDO MBRËMJEJE
Vargje për ty, do ketë gjjthmonë
Ese, novela dhe romane,
Për ty do bëja gjithçka
Je ylli i pashuar i çdo mbrëmjeje.
Brenda çdo subjekti
Emri jot do figuroj,
Si personazhi më i bukur
Që me pjalmin e luleve të krahasoj.
Ta dish se frymëzimin ma ke shtuar
E jetës m’i ke dhanë kuptim,
Të dua aq shumë sa ende s’po e kupton
Pyet diellin e hënën
ata do ta shpjegojnë.
LULZIM HAJDARI KUKËS – ALBANIA
Lulzim Hajdari è nato il 5 aprile 1972 a Shtiqë (Kukës – Albania), dove ha terminato la terza media e la scuola superiore e poi ha completato gli studi in Giurisprudenza all’università. Fin da giovane, Lulzim Hajdari iniziò a scrivere saggi e poesie, pubblicandoli su varie riviste e giornali. Hajdari ha ricevuto numerosi premi letterari nazionali e vari attestati di apprezzamento. Lui è il Segretario della Lega Degli Scrittori e Degli Artisti Albanesi a Kukës.
Vi presentiamo i libri da lui pubblicati:
- La ragazza che mi turbò la vita (novella)
- La testimonianza della luna (novella)
- Gli occhi ingannevoli (novella)
- Ritorno alla vita (romanzo)
- Lisjani (romanzo)
- Nell’ultima lettera (poesie)
-Il ragazzo con una stella e la ragazza con la luna (fiaba) - L’uccello che sfidò il ragno gigante (fiaba)
Presto verrà pubblicato il suo nuovo libro: “Il diario di una donna”.
COME UN SOGNO SVESTITO ARRIVÒ L’AUTUNNO
Come un sogno svestito arrivò l’autunno
la rugiada toccò la mia anima
la luce della luna prese l’alba
un raggio di sole apparì ad ovest.
Con bolle d’acqua si riempirono i rami
come fossero lacrime nell’oblio,
annaffiando una foglia strappata
cascandomi addosso.
Il Destino spezzato
a lungo tempo
sulle coste infinite via andò.
Ingrigito, grinzoso
tantissimo invecchiai
uomo stanco senza fermarmi mai.
SOGNO ARDENTE DALL’OBLIO
Giorno e notte attende la pazienza
l’arcobaleno compare
con i sette colori leggermente
sfumature dona alla mia anima.
Dal peso si fermò il sipario
si indurirono i attori
lingua silente, atroci dolori
buia rimase la scena
senza stelle.
Voce rauca ferma in gola
come una statua rimase l’attore
il tempo focoso scotta
il flusso dell’anima senz’acqua rimane.
Sogno ardente dall’oblio
il sonno prese via senza ritorno
si piegò il dolore tra le lenzuola
nel cassetto del mio archivio.
L’IPOCRISIA DELLA PAROLA “ORGOGLIO”
Diviso in cinque o sei pezzi sono
sommerso da una vita intera
E quando leggo o sento la parola “Orgoglio”
un’ipocrisia mi sembra…
Noi davvero non tentammo di conquistare
non siamo né barbari né egoisti
ma durante tutta la vita
ci violentarono e stuprarono
dove metterla questa parola
non saprei…
Non so cosa dire a mio nipote
quando chiederà:
Perché siamo così pochi,
un paese così piccolo?
Cosa posso dirgli della penisola illirica
forse mi chiamerà un fallito e un debole.
Terrore sento quando leggo e ascolto versi
pieni di adulazione e inni infiniti
per coraggiosi e battaglie vinte
e il mio Paese ridotto quasi in finish
I DESIDERI AMMIRAVANO IL TUO FASCINO!
Sulle spalle mi pesavano i sogni
Che aspettavano per caso rivederti
Non sotto la luce della luna e le stelle ardenti
Ma nella notte più buia, sotto le nuvole,
Poiché gli occhi sognanti attraverso lei guardano.
Sul petto, con imbarazzo si sciolse la voglia
E i desideri il tuo fascino ammiravano
Toccavano la tua silhouette perfetta
Baciando avidamente la bellissima immagine
Ed io con l’anima immergevo in te!
SEI LA STELLA BRILLANTE DI OGNI SERA
Per te, ci saranno sempre versi
Saggi, novelle e romanzi,
Per te farei qualunque cosa
Sei la stella brillante di ogni sera.
All’interno di ogni soggetto
Il tuo nome apparirà,
Come il personaggio più bello
con il polline dei fiori ti confronto.
Sappi che la mia musa aumentasti
E un senso alla mia vita desti.
Ti amo così tanto che ancora non lo accetti.
Chiedi al sole e alla luna
loro te lo spiegheranno.
Përktheu dhe pregatiti Angela Kosta bashkëpunëtore në Revistën Orfeu dhe web Orfeu.al, shkrimtare, poete, eseiste, gazetare, Drejtore në gazetën Dritare e Re dhe Zv. Drejtore & Zv. Kryeredaktore në Albania Press.
