Mos pyet pse vitet kalojnë
Shpejtë sa me qenë një ditë
Të gjithë jetuam nën një hije
Por ne kishim të gjithë zgjidhje
Jetuam nga djersët e ballit tone
Këpuca dëshiron të hyjë në kapelë
Koka të futet në këpucë
Është humbur kuptimi i harmonisë
Ç’të themë argumentet zbehen
Andaj pendimi është i kotë
I’u afruam ëndrës, së përbashkët
Akoma vazhduam, nuk e kuptuam
Se hymë në epokën e jetës së shkurtë
Ku i kemi shokët,nuk duken rugëve
I zbukuruan varrezat,i shëmtuan shpiat
Nuk kemi se me cilin të ngelim të ri
Vitet nën hije e përmbysën rininë
Jeta është rezikdetyrimi i fuqishëm
Ç’do kujtë mundesh t’i huazosh mjete
Por jetën s’mundesh askujtë t’ia huazosh
Në ca momente më vjenë që t’a shkelmoj jetën
Para syve të turmave,traumatologjike
Turen me byrila që të turpërohen
Në disa rethana dorëzimi sjell fitore
Amputimi i ndërgjegjes është i dhimbshëm
Dhe i shëmtuar nuk gjendet protezë
Kapërdihen situate që të realizohet synimi
U’a pashë turpin në sy,gjersa i lavdëronin
U bënë dëme të mëdha për pak përfitime
Pija u’a zgjoi bindjen se dine të këndojnë
Pasojat do na e thyejnë kurizin
Do të aludojmë se dhimbja vjen nga reuma
Vorbulla me shumicë do të përbijë
