Rudina Beja Muharremi
Malli im,
mos vallë kthehesh në fëshfërimë
erashkave të pemëve
që kyçin krejt trishtimin e dimrave,
apo hapave hedhur udhëve të kalldrëmta
që memoriet të gjalla mbartin brënda?
Ku strukesh ti malli im
që zemrën ma mbush me mungesë?!
Mos vallë, tek ata njerëz të hajthëm
që vështrojnë e ndezin flakën e buzëqeshjes
pamjes së tyre të hijshme
vizatatuar ëmbëlsisht në magjepsje,
apo oborreve ku mbeten gjurmët e ecjes
ku ende zogjtë,
me cicërimat e pareshtura
duetojnë me valët?
Përhumbem madhështisë së atyre perëndimeve,
ku ende flladiten kujtimet,
e ku një mjellmë e bardhë
përplasi flatrat me pendër e gjata,
Për të shtegëtuar liqenit të akullt!…
