Natën vonë në qytetin tim
këcisnin vetëm këpucët e mia
duke kthyer nga një takim
vetëm qetsoja mbizotronte rrugicave.
Un dhe pemët anës tortuarit
edhe atyre u binin gjethet nga vjeshta
ndërsa un numuroj hapat
duke rikthyer bisedës së takimit
Sa donim të ështe e gjatë ajo natë.
dhe puthjet pa mbarim
kishin ëmbëlsin e dashuris së vërtet
dhe duart shtëngonin njera tjetërën
Hëna ishte vetëm dëshmitare.
pi vetëm bënte dritë
si për inat ndonjë re i zinte pasqyrën
dhe u ndamë duke thënë natën e mirë.
![](https://gazetadestinacioni.al/wp-content/plugins/phastpress/phast.php/c2VydmljZT1pb/WFnZXMmc3JjPWh0dHBzJTNBJTJGJTJGZ2F6ZXRhZGVzdGluYWNpb25pLmFsJTJGd3AtY29udGVudCUyRnVwbG9hZHMlMkYyMDI0JTJGMDIlMkY0MjI0NDAyODJfMzcxMDYxMTYwNTg4OTUyN18xNzk5NTkzODk3MjExODU5NzE5X24uanBnJmNhY2hlTWFya2VyPTE3MDY4NzU3NDQtODI4NTEmdG9rZW49NWM3NmI2ZjRjYjAyMTRlOQ.q.jpg)