(Poemë)
Nën qiellin e Durrësit
Vezullojnë dritat e fundvitit,
Atje, në sheshin e ri, rreth Babagjyshit.
Por më tutje, nëpër rruginat
Tremben foshnjet në gjumë.
Hungërijnë qentë mbi kazanë plehrash.
Janë shtuar nga festa hedhurinat…
Hum – hum – hum…
Nën qiellin e Durrësit
Vazhdojnë të kthehen refugjatët,
Me xhinsa, me xhupa të zinj.
Në grupe gjuajnë gjimnazeve.
Dikush kërkon një adresë, një rrobaqepsi:
Shpreson zemrën ta ndaj në dy.
Të lindë një simpati, qoftë me mblesëri.
Një sy ta ngrohë në një tjetër sy.
Nën qiellin e Durrësit
Tingujt e një rok-u, lehtë – lehtë,
Dalin me drojë nga “Amsterdami”*,
Se Tinë** aty s’ka më. As bar të njomë rrotull saj.
Vetëm reflekse betoni me përbindësh-çelik te xhami.
Mungojnë celularët, të kapin një çast magjik.
Mungojnë dhe blicët që këndojnë:
Klik – klik – klik…
Po aty, një tufë vajzash
Dredhojnë rrugën. s’ e gjejnë më Bob Dylan**.
U del huq dëshira ta përqafojnë, ta hedhin tuç,
Dhe as që dëgjohen tashmë ofshamat:
Puç – puç – puç…
Lumturinë kështu e kishin ndërtuar,
Në një ajër ngopur me kripë.
Po frytin e saj tashmë e ëndërrojnë larg,
Në Amerikë.
Nën qiellin e Durrësit,
Nën urën e Dajlanit,
Në mesnatë ngrin një fëmijë i gjorë.
Një shpresë e mekur, mëngjes i vdekur
E askush s’ndjehet fajtor.
Errësirë e plotë. U fik një qiri.
Një erë-prostitutë që lëpin pa turp nënkalimin,
Këndon hi – hi – hi…
Po nën qiellin e Durrësit,
Grupe maturantësh,
Sikur zbresin nga qielli, lart.
Rënkon nga pesha ashensori i “Galaktikut*,
Sikur flet përçart…
Po s’e mbulon dot harenë -mysafire
Në ndarjen e të rinjëve
Këtë natë.
Nën qiellin e Durrësit,
Dy dallgë puthen te bregu, pa drojë
Edhe pse të trishta
Nga ujrat e zeza pa sy e pa gojë.
Është çliruar puthja. S’del më huq
Tashmë, asnjë faqe nuk skuq.
Lamtumirë ndrojtje shekullore!…
Plluq – plluq – plluq…
Nën qiellin e Durrësit,
Nga xhaketa të tërheqin lypsat.
Ndonjë trans trotuareve sesi të ngul sytë.
Ndërsa çiftet andej nga bregu,
Të spërkatur nga dallgët me shkumë,
Si zogj të Perëndisë i fsheh errësira, në krahë.
E s’duan t’ia dinë për gjumë,
Duan vetëm: Ah – ah – ah…
Befas qielli nis e zbrazet:
Lumenj gjithandej,
Jo vetëm mes për mes ish Kënetës.
Po dhe në sytë e saj, lumenj.
Se “Golfin” e dashurisë
Goja e një trageti si krokodil pritet ta përlaj.
Dhe mbi pellgjet e njelmët,
Malli i ndarjes të përhapet si vaj.
Por qielli i Durrësit
S’mbetet gjatë kështu, mizor.
Një mrekulli atje lart ka dalë.
Nga Rodoni niset, i përkorë
E gjer prapa Dajtit ndal.
Qielli ka lëshuar ylberin si tellall
E unë prapë lutem e lutem
Që një ditë qytetit tim tërë këto faje Ai t’ia fal.
* “Amsterdam” – Bar në dalje të Portit.
* “Galaktiku” – Qendër tregtare në hyrje të qytetit.
** Tina Turner e Bob Dylan – këngëtarë amerkanë në bronz.
