Një mall i hedhur në letër!
Sa larg kujtimet e çojnë mallin
e bredhin larg në një shtegëtim.
Me gërma shkronjat dot s’ja dalin
të shuajnë sot këtë mallin tim .
Një shpirt i dashur kujtimi yt ,
i përjetshëm ndriçon në qiell .
Dhe sa herë dhimbja mua më mbyt
t’i zbret nga qiejt dhe më sjell diell .
Kujtimi yt rrjedh si një lum,
i mbushur dashuri dhe dhimbje .
Aty do të qëndroj përjetë
në këndë të thellë të zemrës time .
Ndërsa hapi yt ikën nga kjo botë ,
dhimbja që ti le ,u kthye në lotë .
Babi im i dashur, s’ke ikur vërtetë!
Ti jeton mes nesh dhe pse ikën kjo jetë!
