Portretin e sajë kur e shikojë.
Zemra gufon loti pikon.
Kafën e mëngjesit ulem e pi.
Nostalgjia për nënën kokën e ka mbërthyer.
Përulem deri në gjunjëzim!
Kam mall për te gjerë në përjetësi.
Të faleminderit për gjithë mundin
Dhe sakrificën e bëri për mua e vëllezër.
E mbyllur në shtëpi,nëna ime rënkonte.
Burrit ju shua jeta me dhunë nga apartejdi.
Nga rrahja barbare e armikut shekullor
Nëna ime mbeti e vejë përgjithmonë.
Shpirtin dhe ndjenjat dhimbja ja trazonte.
Tre djemtë e vegjël duhej kujdesur prore.
Nuk e dëshironte kohën për vehten.
Vitet e rrahnin shumë kohë me varfërinë.
Jeta e saj ishte pa mbështetjen nga shteti.
Nuk kishim axhë teze dhe daj me u takuar.
Vetëm një gjyshe plakë edhe një hallë.
Fqinjët na ndihmuan e gjithë mahallë.
Ditën në ara dhe fusha punonte pa ndalë .
Natën i qante dhimbja në zemër e kokë.
Dëshirën e sajë e kishte me bindje të fortë.
Djemtë e vegjël të rritën e bëhen me shkollë
Gjysëm shekulli jetë ashtu e vejë po plakej.
Të fortë e bëri pleqëria në Stagovën e saj.
Kosovën e lirë e priti me gëzim e uzdajë.
Iku e shkoi në amëshim,lotin nuk e ndalë.
Eh sa pëshertima tani nga zemra i lëshojë.
Duke e kujtuar nostalgjinë për lokën plakë.
Duke e mallkuar armikun tonë shekullor.
Pa babë vëlla e motër pa burr jeta i shkojë.
Jeta tu ofrua nënë jo ashtu si e deshe ti.
Skamja e tortura psikike të shtinë në dorë .
Rrëfimet për jetën tënde nuk kanë të sosur.
Brengat dhe gëzimet assesi të harrohën.
Unë erdha në kurbet me zemrën e trazuar.
Një amanet për së gjalli ma le kujtim.
Bir im me dekada je larguar në kurbet.
Ktheu në Vendlindje se kështu e kemi adet.
