Ika, dhe rrugën e gjatë mora,
Ika dhe koka pas më mbeti,
Me shpirt dhe zemër të vrarë,
Rrugët e qytetit tim vështroja.
Rrugët e qytetit tim vështroja,
SI ika unë, dhe shumë të tjerë,
Rrugët e kurbeti mora,
Rrugët e qytetit tim, mbetën boshë.
Rrugët e qytetit tim vështroja,
Me shpirt dhe zemër të vrarë,
Të gjitha kujtimet që pata,
I mbylla të gjitha në një zarf.
Rrugët e qytetit tim vështroja,
Me shpirt dhe zemër të vrarë,
Dhe zogjit e prenë fluturimin,
Të vetmuar mbetën dhe ata.
Do presin që tu vijë vera,
Ti kthehen qytetit përsëri,
Të gumëzhijën rrugët e qytetit,
Dhe zogjit të fluturojën nga gëzimi.
Atje në dhe të huaj,malli kur të më marë
Zarfin me kujdes do ta hapë,
Me kujtimet e mija unë do të flaste,
E di që lotët dot nuk do ti mbajë.
Na ka lodhur kjo rrugë e mërgimit,
Ikim sa andej këtej,
Sa vjenë e po mblidhet litari,
Shpresoj një ditë të kthehemi gjallë.
