Të jesh poet,
Eh ,ç’gëzim e ç’lumturi!..
Monolog me veten e të tjerët,
Të jesh poet,
Me ëndje thur tekste pa fund,
çdo varg e mbush plot me dashuri…
Edhe jetën jep nëse mund,
mbi letër dergjesh si qiri…
Të jesh poet,
Bredh mendimeve gjithkund,
shpirtin lirë e ke pa fund e skaj…
Shkon kudo e ku të mund,
e shkruan gëzime dhe vaj….
Të jesh poet,
Ndoshta pasuri nuk ke,
je thesar që çmohet kaq i dlirë…
Eh, ku ka më bukur mbi k’të dhe,
se pasuria e një shpirti krejt të lirë!..
