Laureta Malaj
Të njoha të vogël ishe vet pranvera,
çdo lule që çelte, emrin tënd i vija.
Në atë lëndina kur ne luanim bashkë,
afër t’u afrova, një lule të dhashë.
U rrite me naze që në vogëli,
përsëri mbas teje u nisa të vij!
Male edhe dete për ty i kalova,
të isha pranë teje, se unë shumë të doja!
Afër t’u afrova, ti më shihje ëmbël,
t’u kujtuan fjalët, që shihje në ëndërr.
Ato fjalë të bukura u bën realitet,
tani shumë të dua, sa e gjithë një jetë!
LAURETA MALAJ. 10/2/2024.
