Treni i jetës…
Jeta është si një udhëtim me tren me stacionit e saj
Ne lindje hipim, dhe takohemi me prindërit e udhëtojmë ne çdo skai..
Por, ne një stacione do te zbresin, duke na lënë udhëtimin vetëm,
Duke lënë një zbrazëti dhimbje, e përhershme e te ndjehurit vetëm..
Njerëz te tjerë hipin ne trenin tone familjare, miq, dashuria e jetës,
Prape, do zbresin, e te tjerë kalojnë pa u vene re gjate zbritjes..
Ky udhëtim mbarte plote gëzime, pritshmërie, pikëllime,, e lamtumire,
Nuk do te këtë moshe qe do beje udhëtimin,
zbritja për te gjithë është mister lamtumire..
Jemi te gjithë ne vagonë nuk dimë sa njerëz para nesh zbresin,
Nuk mund te lëvizim nga fundi i lindjes ku udhëtimet nisin..
Ne trenin tone do te hipin edhe mashtrues, hajdut, vrasës,
Qe si polic detyrojnë te zbresin viktimën,
për te lënë udhën tone me pasagjere te radhës..
Nuk mund te bëjmë asgjë per te shmangur vdekjes,
Ndërsa presim stacionin tone qe kalon ne tunelin e parajsës..
Ne, nuk shijojmë momentet te bejme diferencën,
Zeri humbet nga te pa shpirtet, padrejtësitë qe shtrojnë tryezën..
Suksesi do te jete marrëdhënia e mire me gjithë pasagjeret,
-Bëjeni dike qe te buzëqeshë te duam, te te falim, për shpirtrat e zbrazet!..
Zërin paqësor dhuroni, sigurohuni për mos tu ndjere pendim,
Pasuri mbetet sjellja e mirë, qe le vend tek te tjerët ne shpirtin e tyre si kujtim..
Nuk di se ne cilën stacion do te përfundoj udhëtimi im,
Sedilja do te jete bosh me kujtim time, pasagjerëve te jetës ne vazhdim..
E rëndësishme qe kur te zbres do te doja te lija me te mirin kujtim, për këdo qe do te vazhdoje udhëtimin ne trenin time..
Viteve qe mbeten te mbillja dashurinë, paqen me shpirtin time
, E te korrja rezultatet e te thoja,
-Faleminderit qe jeni pasagjeret e trenit tim.
