Aferdita Hadaj:”Ëngjëll”sa, më ka marë malli

Në gjumë kur bije,

në ëndërra më del.

O ëngjëlI i bukur,

natën ma bën djell.

Un të desha shumë,

T’y moj zanë e bukur.

Po fati, nuk deshi,

nuk na la të lumtur.

Lotët që kam derdhur,

akoma,s’janë tharë.

Ky shpirt i sterrosur,

nuk njeh më beharë.

Për mua ti ishe,

drita edhe shpresa.

Po zoti të mori

në krahët e veta.

Netëve të gjata,

mes henes me yje.

Të kërkoj,me mallë dashurija ime.

Befas ti më c’faqesh

nga parajsa jote,

Unë mbi hënë i ulur,

presë të më afrohesh.

Herë më del si xhinde,

herë ëngjëll i bukur.

Të dy krahët hapur,

po është e pa mundur.

Kurorën e dasmës,

që shkëmbyem bashkë,

t’i e paske ruajtur ?

o ëngjëll e pafatë ?

Kurorën me lule mua seç ma hodhe.

Edhe puthjen tënde,

nga largë ma dërgove.

Ti më përshëndete,

nga parajsa jote.

Unë helem dhe vrere

i mbytur mes lotëve.

Pastaj hëna e bukur,

dalëngadalë më uli.

Se ëndërrave me ty

Dhimbshëm ju vjen fundi.

About Post Author