AFROHET NJË ERRËSIR
DHE CDO VITË PO NA ZË SYTË
Kudo që halli u shpuri
nga të shkoni të qëndroni
dhe fëmijve ua mësoni
Nga ju profesorë Shqiptar
do tu kërkoj një nder
mos na lini të rrim qorr
se po shkojmë në humnerë
Për gjuhën tonë të shtrënjtë
më vjen dhe në mes të ëndërrës
ato fjalë ëmbël ëmbël
gjuhë me ngrohtëin e Nënës
Ngado që më plasi jeta
edhe tanti që jam burrë
kërkova po’ zgjidhje s,gjeta
vetëm ti më ke dhënë udhë
Shumë herë ndihem fajtor
që të dija sa më mirë
ti më fletë me zëmër Nëne
krenohem që më fletë bir.
Ju mësues që dini shqip
nga ju kërkojme pak dritë
afrohet një errësirë
dhe cdo vitë po na zë sytë.
