Atje lart në të përpjetë:nga Godo Mehmetaj

Fshati im qe me dhe jete,

shikoj foton e nuk ngopem,

ketej ku loza me shoket

kam nje mall qe po me tret.

Perse qani syte e mi?

qe te vi nuk kam mundesi,

atehere kishte gjalleri,

tani shkrete pa njeri….,

Fshat i dashur ku jam rritur

ste harroj,dhe pse kam ikur,

ku kam ngrene buken thate,

kam deshire te vij me vrap

Me duket sikur me flet:

ketu ke lene femijerine,

ktheu bir ne kete jete,

ku te ka dhene nena gjine.

Ky kurbet,kurbet i hidhur ,

po me mban me kembet lidhur,

ma shton mall per fshatin tim,

si nje plage qe ska sherim..