Adriana Kongjini Bala
Bregu i detit bukuria,
Me shtatë “nuse” pranë e pranë,
Për gjithë botën je zilia,
Por si yje I ke vajzat,
Por dhe djemtë e tu levedë,
Me ato Nëna heroina,
Të parët që ngelnë legjendë.
Atje poshtë tek kalaja,
Ku të kujton historinë,
Pashai që se lind mamaja,
E ndërtoi për dashurinë.
Me tutje anës e detit,
Ku lulëzon me agrume,
Janë si sarajet e mbretit,
Bukurinë kurr nuk e humbe.
Shkoj më lart bregut të sertë,
Aty ku ja thonë me këngë,
Aty ku kam lindur vetë,
Aty pena është e “rëndë “.
Aty ku shkroi Lefteri,
Aty ku mendja më ri,
Ballkon të shkruajnë tek defteri,
Ah…fshati im ti je stoli.
Sa do që nuk ndodhem aty,
O bergu I detit me nure,
Gjithë botën të kem në” gji”,
Veç se ty se “ç’më sëmurë ”.
