Zhvishemi te gjithë,
me trego qetësisht rrudhat plagët,
mos ki frike..
Unë jam si ju plage e frikësuar,
e zhgënjyer nga jeta,
Ndryshova tu solla butësisht…
Rrimë mbajmë mëri e te larguar,
krenaria qe nuk sheh
shpirtin qe po vuan e copëtuar.. .
Vetëm vellon orientale qe me zbukuruan
ato maska akulli prej puthjes xhelozisë .
Të fsheha mavijoset e shpirtit
për tju dhënë lumturisë..
Tregohu krenar ne tiparet e tuaja,
Kur je i zhveshur
si një peme vjeshte dhe lakuriqe,
I pa fuqishëm si i porsalindur shpirtin jep hua
, ta japë paqësisht…
Unë ju demonstrova pasurit e mia dashurinë,
Besova në tendën dashuri
tjetër nuk eksiton nën një shpirt…
Shihem si një xhame i hollë,
Ne mendjen tende fshehur djallëzia njollw…
Ju dhashë sinqeritetin,
pasiguritë e fshehura,
brishtësia ime, frika stërgjyshore
dhe ne funde e buzëqeshura.
Do te doja te dorëzoheshe
te thoshe c ‘janë te fshehurat e shpirtit,
Vetëm atëherë kur je i c ‘veshur
besoj nga çdo mendim dyshimit…
Si një tabaka me trëndafila te bardhë
Nën një tavoline,
do te shohësh virgjërinë e pastër të shpirtit tim.
