Dallgët e detit,përplaseshin furishëm
nëpër shkëmbenjtë gërqelorë,afër bregut
zhurmat e tyre,dëgjoheshin që nga larg
dhe ndonjë tek,tuk,si krisma e dyfegut.
Përplaseshin dallgët,me njëra,tjetrën
përplaseshin poshtë e lart,sa ande këte
sikur ju mburreshin reve,lart në qiell
na shikoni,na shikoni,sa të forta jemi ne.
Pulbardhat përmbi dallgë fluturonin
nga furia e tyre,pa u trembur aspak
dukej sikur ato,dallgët po sfidonin
mburrjen dhe krenarinë,nga afër dhe larg.
Rrezet e diellit,binin mbi dallgë
duke u zbutur dallgëve ashpërsinë
sikur këto rreze,po ju qanin hallë
duke ju dhënë dallgëve,në çast lirinë.
VILSON MERSINLLARI
VLORË-dt-19-1-2024
Të gjitha reagimet:
1Iliaz Bobaj
Pëlqej
Komento
Ndaj
