Dashni,
Edhe përbri asaj
Që nuk duket,
Me dashninë
E perceptimeve të afërta
Dhe të largëta të shpirtit,
Rri kēmbëkryq
Mbi timen zemër,
Si burrat e lashtë
Psherëtimën
Ta njoh,
Dhe kur
Ofshamë të syrit
E tret,
Aty ku syri s’shihet
Shtegëtimeve
Të purpurta,
Buzës sime
I këndon puthje
Që thërrasin fort
Dhe syrit
I qesh dritë
Qiejsh,
Në festë zemrash
Që presin prush
N’agoni
Ah sa më sfilit
Kur energjish më rri larg
Mal më vë pritë,
Si një i panjohur
Që se pashë kurrë
Siluetë
Më mposht,
Kur dënesat mi numëron
Mbi qerpikë lotë,
E lutjes sime
Si përgjigjesh n’dashni
