Sa po lind dielli nata arratiset,
iku errësira,tej malit vidhiset,
Këndojmë nga gëzimi pa friké,
dashurinë e shohim në sy e qerpik.
Fëmijët qeshin lozin lëkundës,
bëjné gjimastik boks e mundës,
Synojné në udhën pa asnjè kufi,
për njé tê ardhme e vrull tê ri.
Jeta po kërkon një busull tjetër,
boll jemi lodhur me atê tê vjetêr,
Një hapsirê tê gjerë pa brigje,
mos të ket kufi perëndim e lindje.
Të ikin lukunia si njè gjakatare,
mos té ket trishtim loté e qarje,
Ne té besojmë vetëm dashurinë,
té falim,mos té kemi varfëriné…
