Zija Çela (Nga facebooku i shkrimtarit)
![](https://gazetadestinacioni.al/wp-content/plugins/phastpress/phast.php/c2VydmljZT1pbWF/nZXMmc3JjPWh0dHBzJTNBJTJGJTJGZ2F6ZXRhZGVzdGluYWNpb25pLmFsJTJGd3AtY29udGVudCUyRnVwbG9hZHMlMkYyMDI0JTJGMDElMkY0MjIzMzQxOTdfMTQ0MDU4MTc4NjU1Mjc3Ml80NDI0MjQwMDM0NjAyNzkxNTkxX24tMS5qcGcmY2FjaGVNYXJrZXI9MTcwNjExMzE2Ni02MzgwMiZ0b2tlbj02MDEyMmMwZjE4ZDcyODFh.q.jpg)
Çdo ditë njeriut i shtohet një plagë morale që ose ia bën vetes, ose ia bëjnë të tjerët. Megjithatë, ai ec dhe ec… Derisa vjen dita që një plagë e tillë mund ta vrasë, dhe kjo ndodh kur shkelmon dinjitetin.
Dinjiteti?… Ah, i shkreti!
Dinjiteti i personit është guri më i çmuar i njeriut, xhevahiri që për ta shitur gjen treg përherë, lehtësisht përherë, ndërsa për ta blerë kurrë dhe asnjëherë, veçse po të ketë qenë gur i rremë.
Kur nuk e ke, dinjitetin s’ka pushtet që ta jep, por kur e ke, s’ta heq dot as edhe një mbret.
Dinjiteti?… Ah, i shkreti, trajtohet shpesh si pare xhepi.