Dikur vinin plotë njerëz për vizitë.
Trokisnin në derë a do miq o i zoti i shtëpisë?
Tani presin që një telofonatë të bjerë.
Dhe asaj i përgjigjen ftohtë dhe me përtesë.
Dyert rrinin hapur si kur vinte dita e kur vinte nata.
Ato nuk mbylleshin kurrë nga brenda.
Nënat pinin kafe me shoqe si ua kishte ënda.
Bënin muhabet dhe pyesnin si u kishte kaluar dita.
Sot dyert e shtëpive rrinë të mbyllura.
Janë me kod dhe me çelik të veshur e të blindura .
Askush nuk të troket në derë.
Hall,gëzim të kesh të flasin në mesenxherë.
Kur ndodh fatkeqësi ose kur dikujt i lëndohet zemra
Shkruajnë ngushllime të sinqerta e mos u mërzit se kështu e ka jeta.
Shumë njerëz thonë kështu duhet jemi në modernizim.
Por kjo për të gjithë është një jetë me shkatërrim.
