Poezi
Ajo fletez gjethi e arte,
furtunes sherrane fergellon,
e brishta vajze drejtimin humbur,
pyllit te bishave perfytur,
rruget e jetes duke kerkuar:
ne sy rrezelline nje perde drite.
Pergjate shetitores se heshtur,
lehin, kuisin, ngerdheshin qente,
te cilet i dhelin bute urtaket,
qe s’shohin dot pertej kapistre:
as gjethet e verdha,
as qytetaret e brishta.
Furtuna fryne e shfryne,
gjethet, kafshuar arratia,
dikur rrezuar me rrapellime,
nga ku, nje kembe njeriu i shtyp:
gjaku i gjethit sperkat rruget,
pertype lot e gjak e brishta.
Mjegulla, rrezuar perdhe,
i ftohti te qeth e te rruan,
gjesendet ne smogun e universit,
urtaket me bishtlitarin shkurtuar:
me kot lehin qente e zese, te verdhe,
e brishta pushtuar ka toke e qiell.
________________________
” Ne kujtim te Liridones, bijes kosovare, vrare nga dora makabre e kohes.
dhjetor, 2023.
