Nji ditë nji Grue m’tha : Zonjë ke sy t’bukur po t’trishtë,
e supet e tueja sikur mbajnë nji botë.
Po i thashë , n’ato çaste del pjesë jemja pak e brishtë,
po supet e mija janë shkamb i fortë.
Ajo nji çast heshti mandej shtoj : n’sy keni vetëm trishtimin ?!
e n’supe duket ,pse mbani nji Botë ?!.
Jo – i thashë sytë e mij shprehin edhe gëzimin,
se Bota ka dhimbje ,se Bota ka lot.
Vazhdoj : kush jeni juve , nuk ju njoh po ju lexova sytë, ?!
e aty mbrenda pashë mue , u gjeta edhe unë .
Unë ?! Ju përgjigja , thjesht nji Grue si juve .
qi e ndjen dhimbjen e lotin e nji Botet aq shumë.
