Fryj moj erë e detit
Eci e vetmuar,
Rrugëve të qytetit,
Mëndja shpejt më shkonë,
Kur rrugët ishin plotë,
Gumëzhinte qyteti,
Nga njerëz të gëzuar,
Gjëmonte dhe deti.
Sot rrugët janë boshë,
Dhe gjallëri nuk ka,
Frynë ndonjë erë,
Dhe gjethet e rëna i ngre.
Veç të moshuar shetisin,
Dikush i vetmuar,
Dikush i shoqëruar,
Dikush me bastun në duar.
Ku shkoj rinija,
Në ç’planet ka shkuar,
Qytetin e tyre,
E lanë të vetmuar,.
Frynë moj ere detit,
Jepi qytetit gjallëri,
Thirri Bijët dhe bijat,
Të kthehen tek ty.
Eci e vetmuar,
Rrugëve të qytetit,
Mëndja shpejt më shkonë,
Kur rrugët ishin plotë,
Gumëzhinte qyteti,
Nga njerëz të gëzuar,
Gjëmonte dhe deti.
Sot rrugët janë boshë,
Dhe gjallëri nuk ka,
Frynë ndonjë erë,
Dhe gjethet e rëna i ngre.
Veç të moshuar shetisin,
Dikush i vetmuar,
Dikush i shoqëruar,
Dikush me bastun në duar.
Ku shkoj rinija,
Në ç’planet ka shkuar,
Qytetin e tyre,
E lanë të vetmuar,.
Frynë moj ere detit,
Jepi qytetit gjallëri,
Thirri Bijët dhe bijat,
Të kthehen tek ty.
