Rudina Muharremi Beja
GJËRAT E RRALLA
Në fund
të mëdhenjtë mbetën të mëdhenj,
të vegjlit – njëlloj!
avionët – krahët thyen,
direkë anijesh thërrmuan stuhitë,
u trembën dallëndyshet…
Lavdia udhëtoi mbi shputa ere
pajtonëve imagjinarë,
ndërsa gjërat e rralla arna qepën bërrylave
e mbetën ashtu si një far,
nën vetullën e hënës!
