Llesh Gjoka
Ti je e para në zgjim, e fundit në shtrat ke ikur
Ti je tryezë e shtruar, shtëpia brof e gatitur
Ti je kujdesi i pamunguar, dashuri, gacë e pafikur
Je zë i butë i pajtimit dhe shpesh toni i ngritur.
Aty ku ngrihesh ti, në këmbë është gjithë shtëpia
Ngjallet i sëmuri, plaku, gazmon në qosh fëmija
Kur vjen si një dallgë e shtruar, zbohet kudo vetmia
Me lutje edhe djajtë i zbut, me ty flet perëndia.
Kurrnjëherë nuk u qave, frenat në dorë i merr
Kudo lëviz si frymë, në dritë apo në terr
Sapo një shenjë e vuajtjes nis, ti gëzimin ndez fener
E papërkulur, ashtin hekur, kryelartë si përherë.
Llesh Gjoka
Kurrnjëherë nuk u qave, frenat në dorë i merr
Kudo lëviz si frymë, në dritë apo në terr
Sapo një shenjë e vuajtjes nis, ti gëzimin ndez fener
E papërkulur, ashtin hekur, kryelartë si përherë.
