( Laskarina Bubulina )
![](https://gazetadestinacioni.al/wp-content/plugins/phastpress/phast.php/c2VydmljZT1pbWF/nZXMmc3JjPWh0dHBzJTNBJTJGJTJGZ2F6ZXRhZGVzdGluYWNpb25pLmFsJTJGd3AtY29udGVudCUyRnVwbG9hZHMlMkYyMDI0JTJGMDMlMkY0MzQzODY4ODlfMTgwNjE4ODU5OTgwOTAwNV82MjE1MzIxMjg2OTg5Nzg5NTM0X24tMS5qcGcmY2FjaGVNYXJrZXI9MTcxMTYzMTM5Ni00MDUwNyZ0b2tlbj1iNzc0OTBmMDdiYmE3NTY3.q.jpg)
( 1771 – 1825 )
( Shqiptarja, heroinë kombëtare e Greqisë)
Në burg të lindi nëna, burgosur dhe ti qe,
Dy herë u martove e dy herë mbete e ve,
Shtatë fëmijë linde, kur ishje akoma e re,
Dhe e vetmja grua, me gradën Admirale.
Bukurinë dhe trimërinë, e kishje në ballë,
Si kapedane e shkathët e një grua e rrallë,
Në të gjitha luftimet, ti prapë mbete gjallë,
Me krahun e fortë, luftoje edhe me pallë.
Laskarina Bubulina, ti ke hyrë në histori,
Që kur të lindi ty nëna, ëndërroje për liri,
Të parat fjalë që dëgjove, luftë e pavarësi,
Kur mirë si kuptoje, ato fjalë në fëmijëri.
Dhe kur mbete e ve, e me fëmijë shtatë,
S’mendove më për vete, si grua e pafat,
As për jetën tënde, që s’do ishte e gjatë,
Për pavarësi dhe liri mendoje ditë e natë.
Por kurrë nuk qave dhe nuk derdhe lot,
Për fatin tënd të zi, u bëre dhe më e fort,
S’kish grua si ti, që komandove një flotë,
Si shqiponjë u bëre, nuk të mundën dot.
Edhe djali në betejë, kur të kishte rënë,
Ti s’kërkove hakmarrje, por qave si nënë,
Edhe i fale robërit, që në luftë ishin zënë,
Se në shpirtin tënd, urrejtja s’kishte vënd.
Por, gjithë çfarë ti pate, të tënden pasuri,
E shkrive në luftë, për pavaresinë në Greqi,
Edhe flotën detare, e komandove vetë ti,
Në tokë dhe në det, u shqove për trimëri.