O PRAGU I SHTEPISE SIME SA MALL KAM DHE KÙJTIME
O” shtepiza ime ndertuar me gure dhe balte!
S”a dhimbje kam qe ika dhe te lashe!
O -PRAGU II DERES TIME.
Lot po me ikin nder faqe si rrokollima
guresh .
Zemra ka ngrire si nje orteke – debore.
Nga dhimbja dhe malli qe po me çjerrë.
Nga njerzit qe iken e te lane te – mjerë.
Po ti moj- shtepiza ime mos u merzit .
Se do te vij te shoh per her cdo vit.
Lule – mellage do te mbjell ne saksi .
Celur dhe mbushur ne oborre e avelli.
Do te mbjelle ‘ edhe dy rrenje hardhi.
Te rriten hidhen larte mbi derrasa cati.
Qe ne behar te bejne hije dhe freski
Kujt aty ti bjeri rruga lere te pushoje
Dhe nje freng rrushi te hane e provojn.
Une do beje te bukur sikur qemoti.
Te lyej me gelqere jashte e brenda .
Ashtu si dikur dhe benin nenat tona
Shtronin trollin me balte e vapema..
Oh ti je me bukura shtepiza ime.
Mba mbushe zemren me kujtime.
Me rrite mua qe ne femijeri
Ku mesova dhe mora shumë dashuri.
Nga me te shtrenjtit prindërit e mi.
