Poezi
Fytyre pa buzeqeshje prilli,
ardhur motit krejt ndryshe,
s’po degjohet kenga e bilbilit,
s’po kthehen dallandyshet.
Perrojet e kaltra te qytetit,
shterperuar paperjashtim,
djem e vajza qe ballin jeten
ne goje te ujkut i ke, ne mergim:
te moshuarit, mbire kafeneshe,
presin stuhite, presin rrebeshet.
Rete ne qiell nje dore i mbledh,
dora qe ze e tjerr kohen papushim,
kete dite teksa kafshon vetetimat,
qane e qesh sqota tej ne zabel :
qane kohen e cila e mashtron,
qeshe diten ngaqe s’e kap dot.
Rrebeshi i prillte po mbyt detin,
dallendyshet klithin ne sqote,
bilbilat larg po dredhin sqepat,
mbi bulevard, vdekur nje zog:
ne nje dege qershize pyllit diku,
dire – nate lajthitet nje guguftu.
Fytre pa buzeqeshje ptilli,
ardhur motit krejt ndryshe,
s’po degjohet kenga e bilbilit,
nuk po kthehen dallandyshet.
