Inatin ma të madh e kam
kur ma prishin miqtë
jo ato qe përshëndes rrugës
kafeve
as ato qe te përdorin për
ndonji ndere ,e mandej
te kthejnë krehët.
Jo mor jo e kam për ata
qe ndamë kafshatën e gojës
dertet e hallet ,bashke
I shohë dhe ndjeje dhimje
Jo pse qeshen me kostumin
tem te vjetër, na bajme shaka
as pse nxora qindarkat me pagu
kafen e ato te turpnum n’mes
tavolinët m’lane
por se jemi largu aq shume
prej njeni tjetrit
dhe harrun se shoqnija e mire
nuk asht leku ,por zemra e bardhe!
