Lulen që e mbollëm ,
ishte lule e veçantë.
Çeli lule çeli fleta,
Sa e dua kur e shohë,
mbuluar me vesë.
Sapo zgjohem menjëher,
shkoj e përshëndes.
Ashtu kur e shohë me lule,
kaq mir të lulëzuar .
Aty shohë fytyrën tënde,
që buzëqesh me mua.
Dhe çdo ditë marrë dashuri,
nga e bukura lule.
Kur i them je e veçantë ,
më shikon me mburrje.
Syt e mi seç mè shkëlqejnë,
kur mbushet petale.
Lulja ime e veçantë,
më mbush me frymmarrje.
Kur jam ndoshta e mèrzitur,
kur jam e hidhruar.
Vetëm sa tja prek petalet,
buzëqeshje sjell për mua.
Lulen e veçantë që mbollëm,
emrin ja vendosëm dashuri.
Sa herë që e shikojmë lulen,
njeri tjetrin gjejmë aty.
Kjo është lule e veçantë,
nuk është si lulet tjera.
Ajo çel çdo stinë të vitit,
jo veç kur vjen pranvera.
Petalet si bien fare,
veç lulet i shtohet.
Kur kujdesesh mir për të,
më e veçantë bëhet.
