Mendimet e lagura
Shiu i sotëm nuk qe si të mëparshmit
Ku munda ti fshihem e t’strukem diku
Me një cadër të ruaja kokën e shtatin
E sot për dreq ,as ajo s’më kishte qëllu
U laga kokë e këmbë, tu kullu u bëra
Për fat t’keq,s,kisha ku dreqin t’fshihesha
U lagën dhe mendimet që n’kokë i mbaja
E për këtë ,keq,shumë keq po ndihesha
Si mund ti përdorja,ashtu t’lagura sic qen
Ato më orientonin nëpër udhët e mija
M’qortonin me zë t’ulët,kur e kisha gabim
Nuk m’lejonin kurrë t’merrja rrrugë të këqija
Bukuritë e botës pikturoja e ndjeja kënaqsi
Ato ngjyra t’ylberta,që mbaja përhere me vete
Tani që më mungojnë,ndjej vërtet plogështi
Pa ato bota, po më duket krejt e zbehtë.
A do mundem vallë, ti kem dhe njëherë
E më pas t’kujdesesha e fort ti ruaja
Që botën ta shihja prap me pranverë
E për bukuritë e saj,më pas të shkruaja
Torino Itali
