Me një binokël po tejshoh bregut si zgjatim
Ajrit të pastër, të kulluar
Atje, ku një aventurë e re më pret
Një tokë me gji të lagur, e kripëzuar.
E hedh vështrimin lagunës me ujë të gjelbër
Ku lotuset pikojnë mallëngjim
Më tundojnë flokët e reja të shelgjeve
Zogjtë në koloni më flojnë,
një arratisje në perëndim.
Deti më tutje rreh me valë brigjet
Tokës i bëhet puthje, oaz dëshirash për lundrim
Kuneja përavitet si një mirazh i argjendtë
Bregut të koraleve këtu në Ishull Shëngjin.
Unë me parashutën e një reje të vogël
Dua të zbres nga lart me fantazi
Krahëhapur, në rrotullim si piruetë
Krejt i avullt, frymë, dashuri.
