Arsinoi Zengo
“Në petkun e dashurisë”
Netët e vona ishin të zjarrta
Një burrë dhe një grua të etur shtrënguar
Në dritare trëndafilin përkëdhelja
Flokët prekeshin me gishtat dashuronin!
Pastaj njëri gji zbuluar ripin trazuar
Mbi shpatullën qëndroje zjarrin kërkoje
Puthje, shkëndija meteorësh shpërthenin
Parajsë mes ëngjëjsh prekja qiellin!
Ishte natë e zjarrtë ne dashuronim
Në xhamat avuj duart pikturonim
Nata u bë ditë rufe Zeusjane
Zërat dëshmitarë në netët e ardhshme!
I dashuruar pas yjeve
I dashuruar pas teje
Ngela mes dashurive unë
Dashuri deri në vdekje!
