Llesh Gjoka
Në pritje të ëmbël janë
toka që na ushqen, ajri që na dhuron frymën
ngjyrat e kërndezta të luleve në ballkon
urat që lidhin brigjet
qyteti im që shkund qepallat nga gjumi
në mëngjesin që sapo ka nisur.
Ka ditë që numërimi i kohës sime është diskret
Të pajetueshme mbeten ato
që nuk shkruhen në ditar.
Le të venë në djall gjithçka që s’ka bekim.
Vetëm era e një dite tjetër më hukat
Praninë e zgjimit ma çon në ekstazí
Përtej…përtej…përtej…
Lëvizja është jeta e të gjallëve
Në gjol këndojnë bretkocat
Këngë e papranuar le të jenë
ato që s’i këndojnë ëngjëjt
Që ishin dhe janë me mua
purgatori i shpërblimit të shpirtit.
Në pritje të ëmbël janë
Gjithçka që do të jetë ndryshe
Që do të shartohet me gëzimin e një fëmije
Me dashurinë e ngrohtë si rreze dielli
Gjithçka që kërkon të më thotë një kumt
Premtimi i asaj që akoma jeton
Një puthje ëndrrash le të jetë
Ajri le të bëhet urë
Magjia e dëshirave që pluskojnë
Le të bëhet pikëtakimi ynë.
Qoftë i mbarë ky prolog i shenjtë!
Në pritje të ëmbël…
Pëlqej
Komento
Ndaj
