Etja ime nxjerr dritë nga pusi i ëndërrave tua
Rend netëve pa gjumë me zemrën e humbur n’arrati
Me sytë e lidhur prek sustën e shpirtit n’kuvertë
Në dhembje brengash e mërzisë mu shfaqe ti.
Ti je një lumë i larë në diell që vërshon mbi mua
Për ty dhe qiellin do ta ndërroja
Bëhem vetëtimë të përzë retë e të shoh buzët tua
Rrufet bëjnë dritë e zhurmë, e unë të dashuroja.
Shumë ëndërra e buzëqeshje ty t’i kam dhuruar
Kështjella e ëndërrave për ty asnjëher s’u shemb
Je rrëmuja, kaosi i zemrës dhe shpirtit të turbulluar
Në venat e shpirtit çakërdisur ndjenjat
Shpirti për ty më dhemb.
