Një nënë jetonte vetëm me djalin e saj.
Jeta i kishte shkuar gjithë vuajtje e vaj.
Bashkëshorti i saj vdiq shumë i ri.
Nënë e babë u bë për të vetmin fëmi.
Për të rritur djalin ajo shiste perime në rrugë
në diell e në shi.
Gjithë dëshirat e tij,për t’ia plotësuar ajo nuk kishte patur mundësi.
Djali i saj në shkollë ishte tepër shembullor.
Zemrën e nënës shumë po e lumturon.
Edhe pse në shpirt ajo është shumë e trishtuar.
Sepse të gjitha nevojat djalin nuk kishte mundur,për t’ia plotësuar.
Djalit,atletet kishin filluar për t’u grisur.
Nëna e pa që në fytyrë,ai dukej i mërzitur.
Mori një gur të çmuar,që e kishte në sirtar.
Vendosi ta shes dhe atlete të reja djalit,për t’i marr.
Të gjitha veprimet e nënës djali i shikonte.
Kur kthehej nga shkolla vendosi të punonte.
Pastronte xhamat e makinave për çdo ditë.
Që gurin e çmuar ta blente përsëri.
Kur nëna atletet e reja djalit ia dhuroi.
Djali nxorri gurin e çmuar dhe në duar ia lëshoi.
Nëna e përqafoi djalin me shumë dashuri.
Ajo u lumturua se djali i saj ishte rritur nuk ishte më fëmi.
AUTORE: FATBARDHA BUDINI
