Netët janë si fëmijët binjakë
Rrinë bashkë përherë me hënë
Zbresin në breg përkundur mbi një varkë
E valëza puth bregun por si një nënë…
Pastaj zhyten thellë nënë valë
Fshihen nëpër sterklat tinëzare
Krihen në pasqyren qiellore si një vajzë
Që shetit zbathur bregut ashtu lozonjare…
![](https://gazetadestinacioni.al/wp-content/plugins/phastpress/phast.php/c2VydmljZT1pb/WFnZXMmc3JjPWh0dHBzJTNBJTJGJTJGZ2F6ZXRhZGVzdGluYWNpb25pLmFsJTJGd3AtY29udGVudCUyRnVwbG9hZHMlMkYyMDI0JTJGMDQlMkY0Mzc3ODk4ODJfNzQxNTA0NDEzNTIxODA1MV83MTk0NDM0MjI1NTQ2MzE0Nzk0X24uanBnJmNhY2hlTWFya2VyPTE3MTMyNzM5MzAtNDQ1MzQmdG9rZW49N2JkOGQ4YTNjMzMxZGRkNg.q.jpg)