Plot me mërzitje e mbusha dhomën.
Pa asnjë arsye ashtu kot.
Pastaj pranë e thërrita dhimbjen.
Që qelqet lante me lot të ftohtë.
Ngadalë ngadalë ia fshiva lotët.
Ah ç’zbulova pas atij trishtimi.
Zbulova gëzimin e vërtetë
Që s’mundej ta fshinte harrimi.
E ndeza cigaren dhe prap e fik.
I dhash fund një dileme.
E dhimbëshme është të humbasësh një mik.
Por bukur është të gjesh vetveten.
