Kjo mbrëmje më josh,
me kujtimet e vjetra,
të cilat pranvera mi sjell.
Qeshi i vetë dijshëm realiteti,
që ishte e mbeti.
Pjesëzë e bukur e vyer,
e jetë së pa shkyer….!!
Si në ëndërralla,
herë sikur po i tregoj në përralla.
Kujtoj ditët e bukura,
herë me zogj herë me flutura,
sikur më vjen një zë diku prej andej,
njaqeta or shoq.
Kush je mor ti i thërras fort.?
Eeeee bëj me vete.
Shkurtima jete ,
ikën e s’vinë më.
Një melodi zogu veshi ma zë,
si ai zogu atëherë.
n’ një ditë të bukur pranverë .
Mu ngjit nga pas degë më degë,
unë më këmbë ai bënte ahengë.!
Ditën më t’ bukur m’kujtoj,
t’na ishte njëherë,që shkoj.
Shpirti n’qetësi,
ani bukën n’shllinë le ta ngji.
Se me demek sot,mishit shije po i ni.
Thjeshtë e troq
njaqeta or shoq…..!!
