Fatbardha Zirka Menaj
Përse kjo natë kaqë e heshtur..
Pse kjo heshtje kaqë e frikshme!
Pse kjo Bunë kaqë e qetë
Një nënë të mjerë të pëhumbur..
Në mes natë drejt lumit të shkonte ..
“Traktin e vdekjese me,Bunën ta nënshkruante”
Tre femijet dhe veten e saj ajo ti flijonte !?
JO ,jo nuk të gjykoj dote, për ate ZOT !
Se nuk jemi engjëll ne këte botë..
“Shoqeri e dështuar,sehir i fshehur mbas përdeve”
Ti u vetëlëndove u dënove, oh..sa “mekatove,”
Jetën ta falë dhe ta merr ,vetem i madhi ZOT!
Një nënë e mjerë e çoroditur …
Përthithur depresjoni në skutat e logjikë
Ti Splaknat hodhe në djepin e Bunës..!?
Ti përkundë lumi,në gjumë ti vër për herë të fundit !
Një nënë e mjerë u “çmëndë vallë..”!?
Të marre vendimi më fatalë !
Të mbjellë lulet e saj,përmbi lumë të hapi varrë !
ZOT O ZOT! Pse lulet që çelën, u pre çdo fillë për jetën!?
Jo ,jo nuk të gjykoj dot, për atë ZOT!
Hallin s’ta di; Një nënë kurrë, nuk vret fëmijët!?
U vetëndëshkove,ku shpirti tënd në ç’vend dërgove!?
Një lutje për ty, të mëshiroftë i madhi Zot!
Në parajse u takofshin shpirtrat,me engjujt e tu!
