Στον καπετάνιο Μάνο Γούτη που μας ταξίδεψε με τα κείμενά του, πλούσια σε λεπτομέρειες και εικόνες για την θάλασσα ,την αγάπη και τον έρωτα με έντονα συναισθήματα …. .
Τελευταίο ταξίδι
Στα πέρατα του κόσμου, όπου σβήνει η αλήθεια,
σκιές του παρελθόντος αναδύονται από το πουθενά.
Ο πολυταξιδεμένος καπετάνιος, με σάρκα και οστά,
αφηγείται ιστορίες παλιές, μια καλή του συνήθεια.
Εκεί στα παλιά λιμάνια, δεν σταμάτησε ο χρόνος,
συχνά από τα βάθη της μνήμης ξυπνάει ο πόνος,
σαν φάντασμα, αγνοεί τον φόβο, τον κακό καιρό.
Συνοδεύει πονεμένες ζωές, ακούραστο σταθερό.
Νύχτα στο λιμάνι τα όνειρα κλαίνε με λυγμούς,
τα φορτηγά φεύγουν προς ξένους προορισμούς,
φορτομένα με επυθιμίες, μυστικά που σιωπούν,
πέρα από το φεγγάρι, ήθελαν την αυγή να δούν.
Όταν στον ορίζοντα η ανατολή συναντά τη δύση,
τα όνειρα, οι σκέψεις σαν πνεύματα ταξιδεύουν,
συναισθήματα, όλο λάμψη τη ματιά συνοδεύουν,
γράφουν την αλήθεια της καρδιάς, σαν αφήγηση.
Ενώ η νύχτα αγκαλιάζει τη γή, έτσι ξαφνικά,
με πανιά ανοιχτά, τους πάντες αποχαιρετά,
πνευματικό ταξίδι, στον ουρανό αγκυροβολεί.
Γαλήνιο: κανένα κύμα δεν του δέρνει την ψυχή…
Ελλη Λ@γιου
ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΌΜΟΡΦΗ ΚΥΡΙΑΚΉ
